بسم الله الرحمن الرحیم
نفس کشیدن
بدن انسان از عضوهای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام وظیفۀ خاصی دارند و آن را به بهترین نحو انجام می دهند و هر کدام از این اعضا به مرور زمان و تدریجاً از بین می رود و قدرت خود را از دست می دهد و در اکثر موارد قابل تعویض و ترمیم نخواهد بود.
نکتۀ مهمی که همه می دانیم آن است که انسان دائماً در حال نفس کشیدن می باشد؛ چه در خواب باشد چه در بیداری و در همۀ حالات نفس می کشد و اگر مدت زمان کوتاهی راه نفسش بسته شود می میرد.
امام علی(علیه السلام)می فرمایند:( نَفَسُ المَرءِ خُطَاهُ اِلَی أَجَلِهِ؛ نفس های انسان گام های او به سوی سرآمد زندگی و مرگ است).1
باید گفت که قلب و مغز و دستگاه تنفس و اعضای انسان محدود هستند و تا مدتی توان کار کردن دارند و دائمی نیستند؛ از باب مثال قلب انسان توانش این است که میلیاردها بار باز و بسته شود و زمانی که این عددها به پایان رسید توان قلب و هر عضو دیگری پایان می یابد و خود به خود از کار می ایستد، مثل موتوری که آخرین قطرۀ سوختش تمام شود از حرکت خواهد ایستاد.
از این رو، انسان هر نفسی که دم و بازدم می کند و هر ضربانی که قلب او می زند یک گام به پایان یافتن عمر خود نزدیک می شود همانطوری که راه رفتن پی در پی شخص را به مقصدش نزدیک می کند.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص57.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص443.
