بدترین غربت
بسم الله الرحمن الرحیم
بدترین غربت
کناره گیری کردن کامل از اجتماع و دوری کردن از انسان ها برای هیچ انسانی میسّر نمی باشد چون دوری کردن از دوستان بسیار سخت و مشکل می باشد. این نکته روشن است که انسان در وطن خودش علاقه هایی دارد؛ و با وجود این علاقه ها انسان احساس تنهایی نمی کند و در مسائل مادی و معنوی از آنها بهره می گیرد زیرا در این صورت شخص در وطن خودش است و در مشکلات پناهگاهی دارد، احساس امنیت دارد، آرامش دارد، امّا همین شخص با دوری از وطن و در غربت همۀ این موارد را از دست می دهد، و بدون آرامش و بی یار و پناه مانده و احساس تنهایی می کند.
باید گفت که انسان ها روحیۀ اجتماعی دارند و همۀ جوامع انسانی در سایۀ همین روحیه به وجود آمده اند، به همین خاطر انسان ها همیشه کوشش می کنند تا دوستان بهتر و بیشتری پیدا کنند و تمام کسانی که از پیدا کردن دوست خوب عاجزند در واقع بیمار می باشند.
امّا این نکته هم مسلّم و قطعی است که هر کسی شایستۀ دوستی نمی باشد بلکه باید کسانی که کمک کنندۀ بر دین و دنیا هستند را به عنوان دوست انتخاب کرد.
منبع:
1.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص393.
