سرچشمۀ غالب بدبختی ها
بسم الله الرحمن الرحیم
سرچشمۀ غالب بدبختی ها
تمام انسان ها در دنیا تلاش و کوشش می کنند تا مالی بدست بیاورند و با وجود آن مال به راحتی زندگی را سپری کنند، حال اگر کسی با وجود این همه اموالی که در اختیار دارد فقیرانه زندگی کند مردم از این گونه افراد بدشان می آید و به او بخیل می گویند و همین بخل سرچشمۀ غالب بدبختی های بشر می باشد.
حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:( عَجِبتُ لِلبَخِیلِ یَستَعجِلُ الفَقرَ الَّذِی مِنهُ هَرَبَ، وَ یَفُوتُهُ الغِنَی الَّذِی اِیَّاهُ طَلَبَ، فَیَعِیشُ فِی الدُّنیَا عَیشَ الفُقَرَاءِ؛ وَ یُحَاسَبُ فِی الاخِرَۀِ حِسَابَ الأغنِیَاءِ؛ از بخیل تعجب می کنم که به استقبال فقری می رود که از آن گریخته و غنایی را از دست می دهد که طالب آن است. در دنیا همچون فقیران زندگی می کند ولی در آخرت باید همچون اغنیا حساب پس دهد).
باید گفت که افراد بخیل تنها نسبت به افراد دیگر بخیل نمی باشند بلکه در غالب موارد نسبت به خودشان هم بخیل اند چون با اینکه ثروت زیادی دارند زندگی سخت و فقیرانه برای خودشان ایجاد می کنند. این گونه افراد همواره به دنبال ثروت بیشتر در آینده می باشند حال آنکه غنا و بی نیازی امروز را از دست می دهند چون که از ثروت خود بهره ای نمی برند.
از طرف دیگر این گونه افراد بخیل در روز قیامت باید در صف اغنیا باشند و حساب و کتاب اموالشان را پس دهند حال آنکه در دنیا از نظر زندگی در صف فقیران بودند؛ به این معنا که مشکلات غنا را دارند؛ امّا از مواهب آن بی بهره می باشند.
از این رو، باید در جواب کسانی که می گویند( این سخنان دربارۀ تمام بخیل هایی است که دربارۀ خودشان بخل می ورزند؛ ولی افراد بخیلی که بخلشان نسبت به دیگران است و خودشان مرفّهانه زندگی می کنند مشمول این سخنان نمی باشند) می گوییم که تجربه نشان داده است که اکثر افراد بخیل به خویشتن هم بخیل هستند و با این صفت بخل ایمان محکمی به سخا و عطای خداوند حکیم ندارند.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص113.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج13،ص49-50.
