چرا حجاب و پوشش وظیفۀ زن است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

 

چرا پوشش وحجاب وظیفۀ زن است؟

 

خداوند زن را با روحیۀ لطیف خلق کرده است و به زن مانند مرد قدرت جسمی نداده است که کارهای سختی که مرد می کند زن هم بتواند

انجام دهد بلکه زن باید کارهای سبک و راحت را انجام دهد. چون نوع خلقت زن با نوع خلقت مرد یکی نیست و علت اینکه پوشش به

عنوان وضایف زن می باشد، این است که احساسات زن و مرد با هم متفاوت است و از لحاظ جسمی نیز با هم متفاوتند؛ به این معنا که زن

مورد تهاجم تمام اعضا و جوارح و دست و چشم و همه بدن مرد می باشد، البته باید گفت در تمام عالم جنس نر و ماده این گونه هستند و

جنس ماده مورد تهاجم جنس نر است، چون جنس نر در خلقتش، گیرنده خلق شده است و جنس ماده به گونه ای خلق شده که مورد

تهاجم جنس نر است،در همۀ حیوانها هم جنس نر است که به سراغ جنس ماده می رود. جنس نر است که به او غریزۀ تهاجم را داده اند و

وظیفه اش تهاجم است. جنس ماده هم طالب جنس نر است ولی به طوری نیست که به سراغ جنس نر برود.از این رو است که در انسان هم

جنس نر است که دختر را خواستگاری می کند و باید پسربه سراغ دختر برود و از او خواستگاری کند.

در نتیجه باید گفت که چون زنان همواره مورد تهاجم جنس مخالفند، باید خود را بپوشانند که این پوشش مانع تحریک جنس مخالف است،

و اگر این پوشش را نداشته باشند خود زنان هستند که مورد اذیّت و آزار قرار خواهند گرفت و در امنیّت نخواهند بود.

برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

 

---

مرتضی مطهری-کتاب آشنایی با قرآن4- صفحۀ 91-90

پایان نگرانی ها با اعتقاد به معاد

بسم الله الرحمن الرحیم

 

پایان نگرانی ها با اعتقاد به معاد

 

انسان وقتی در دنیا انواع بی عدالتی ها را می بیند و ظلم ظالمان به مظلومان را هم می بیند، حال آنکه توان دفاع و احقاق حقّ را ندارد. با این حال اگرانسان  به معاد وآخرت ایمان داشت که روزی حقّ به حقدار می رسد و شخص ظالم به سختی مجازات می شود؛ این ایمان و امید به چنین روزی مایۀ آرامش جان برای انسان خواهد بود. عوامل دیگری مانند نگرانی از آینده ، پایان زندگی ، از دست دادن مال ، نزدیکان ،جسم وجان و....آرامش زندگی را برهم می زند. امروزه که همه چیز پیشرفت کرده است و بار بسیاری از کارها از دوش انسان برداشته شده و ساعات کار نسبت به گذشته کمتر شده است و حتّی در خانه ها هم کارها با وسایل به راحتی انجام می شود، خلاصه تمام اسباب راحتی فراهم شده است. با این حال انسان امروز باید در آرامش کامل باشدو از سلامت کامل جسم و روح برخوردار باشد، در حالی که می بینیم اضطراب و نگرانی زندگی ها را گرفته و بیماران روانی روز به روز زیادتر می شوند. عامل اصلی این نگرانی ها، احساس پوچی و بی هدف بودن زندگی ها، تصوّر بد از مرگ، در مشکلات سخت احساس پناه نداشتن و ترس از آیندۀ جهان و آیندۀ شخصی، است. از این رو ایمان به سرای دیگر و زندگی جاویدان در جهان دیگر همراه با آرامش و عدالت، تنها راه پایان دادن به این نگرانی ها است. خداوند متعال

می فرماید: )الا ان اولیاءالله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون* لهم البشری فی الحیاة الدنیا و فی الاخرة؛ آگاه باشید اولیاء و دوستان خدا، نه ترسی از آینده دارند و نه غمی از گذشته آنها در زندگی دنیا و در آخرت شاد و مسرورند)¹
آری آنها کسانی هستند که به خدا دل بسته اند و به آن اقیانوس بزرگ جهان هستی پیوسته، و زندگی دنیا را گذرگاهی برای زندگی جاویدان جهان آخرت می دانند، و به این جهت نه احساس تنهائی دارند، و نه احساس پوچی در زندگی.

برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

---

1.سورۀ یونس،آیۀ62و64.

ناصر مکارم شیرازی-پیام قرآن- صفحه 411- 413

 

بدبختی دنیا و آخرت بدون کار و تلاش

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 بدبختی دنیا و آخرت بدون کارو تلاش

 

  انسان برای بقای زندگی خود باید کار و تلاش کند و با آرمیدن در آغوش تنبلی و سستی حوایج بی شمار آدمی رفع نخواهد شد، شخص با کار و تلاش است که می تواند به جایی رسیده و به غیر محتاج نشود تا این احتیاج سبب ذلّت و خواری او بشود و کرامت انسانی او را از بین ببرد. دین اسلام از این رو است که کار و تلاش را واجب کرده و برای افراد بی کار ارزش قائل نیست.در دین اسلام، هر فرد باید طبق سلیقه اش، یک کاری از کارها را انتخاب کرده و با این کار روزی خود را به دست آورده و باری از بارهای اجتماعی را به دوش کشیده، در راه آسایش و آسودگی مردم تلاش کند. خدا در قرآن می فرماید:(وان لَّیسَ لِلاِنسنِ اِلّاماسَعی؛واینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده هیچ نصیب و بهره ای نیست)¹

از این رو باید گفت که بی کاری جز بدبختی و بیچارگی دنیا و آخرت دربر نخواهد داشت.و حال آنکه سنجش های روانی و اجتماعی نیز این امر را نشان می دهد که بسیاری از مفاسد اجتماعی از بی کار بودن است. بی کاری چرخ اقتصادی و فرهنگی جامعه را از گردش باز

می دارد و این بی کار بودن خرافه پرستی و انحطاط اخلاقی را رواج

می کند.

 برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

---

1. سوره نجم،آیۀ39،ترجمۀحسین انصاریان.

سید محمد حسین طباطبایی- اصول عقاید و دستورات دینی4-1- صفحۀ223-221

مراتب و درجه های روزه

بسم الله الرحمن الرحیم

مرتبه و درجه های روزه

هر کاری که انسان انجام می دهد درجات و مراتبی دارد، مثلاً شخصی که قرآن می خواند باید مراتب و درجاتی را رعایت کند و اینکه در درجۀ اول شخص قرآن را با وضو، طهارت و با احترام قرائت کند، در مرتبۀ دیگر باید قران را با تفکّر و تدبّر خوانده و در زندگی خود به قوانین الهی در قران عمل کند. حال باید گفت که روزه هم مانند عمل های دیگر مراتب و درجاتی دارد. درجۀ اول روزه، روزۀ عوام نام دارد و آن این است که انسان از چیزهایی که روزه را باطل می کند و به روزه لطمه می زند خودداری کند و اگر کسی این خودداری را انجام داد درجۀ اول برای او لحاظ می شود، درجه و مرتبه دوم روزه این است که شخص علاوه بر رعایت درجۀ اول(خودداری از مبطلات و مفطرات روزه) باید تک تک اعضا و جوارح خود را از گناه کردن و مخالفت با خدا باز دارد. یعنی دهان شخص که روزه می گیرد، زبان او هم روزه باشد، زبان او در هنگام روزه غیبت نکند، تهمت نزند و از سخنان لغو و بی فایده دوری کند. در مرتبۀ سوم روزه شخص باید برخی از موارد حلال را نیز انجام ندهد و در حال روزه از این امور حلال خودداری کند. در مرتبه و درجۀ چهارم  روزه انسان باید از غیر خدا امساک و خودداری کند، یعنی قلب شخص در حال روزه از غیر خدا تهی بوده و فقط خدا را در نظر داشته باشد.این مرتبه برای خواص بوده و برای کسانی مقدور است که غیر از خدا کس دیگری در دل آنها راه ندارد و مصداق (قلب المؤمن عرش الرحمن) قلب مؤمن عرش و تکیه گاه الهی است. می باشند.

برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

---

مرتضی مطهری-آشنایی با قرآن6- صفحۀ141-138

اثرات روانی امید به رحمت الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

اثرات روانی امید به رحمت الهی

 

خداوند انسان را آفریده است. و اینگونه نیست که او را رها کرده باشد، بلکه او را در کوزۀ آزمایش قرار می دهد و او را با مصیبتها و بلاهای گوناگون آزمایش می کند. باید گفت که زندگی در دنیا با فراز و نشیبهایی همراه است و امکان گرفتاری در بحران های شدید و تنگنا ها برای همۀ انسانها وجود دارد. غالب افراد در این مواقع نا امید می شوند و آرامش ندارند و در نتیجه از زندگی خود لذّت نخواهند برد و قدرت تصمیم گیری را از دست می دهند، مشکلات روحی و تربیتی پیدا کرده و به همه بدبین می شوند. حال اگر کسی هیچ یک از اسباب و علتهای مادی و ظاهری را مستقل از خدا ندید و اراده و خواستۀ خدا را بالاتر دانست، با این اعتقاد و روحیه خواهد دانست که از غیر خدا کاری بر نمی آید و همه چیز به دست اوست.  

از این رو، با دل بستن به خداوند، اعتماد به نفس در او تقویت شده و به آرامش روانی دست می یابد و این آرامش و تعادل روحی سبب می شود که راه گرفتن تصمیم های جدید و جدّی برای حلّ کردن مشکلات در شخص به وجود آید.

برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

---

کتاب راه روشن،ج3.

چرا،بیم و امید؟

بسم الله الرحمن الرحیم

 

چرا،بیم وامید؟

 

هنگامی که گناهی از انسان سر می زند، شیطان به او تلقین می کند که این گناه قابل بخشش نبوده و خداوند تو را نمی بخشد و شخص از رحمت خدا ناامید می شود که این ناامیدی از بزرگترین گناهان است، حال در نقطۀ مقابل هم افرادی هستند که شیطان اعمال خوب آنها را در نظرشان بزرگ جلوه داده و شخص به اعمال خود مغرور شده و احساس رضایت از خود می کند. دراین صورت باید گفت که مؤمنان واقعی کسانی هستند که اگر گناهی از آنها سربزند، به بخشش و عفو خداوند امید داشته و اگر عمل نیکی هم انجام دهند، باز هم در آینده احتمال خطر را داده و برعاقبت خود همواره ترسانند. این افراد همیشه در میان بیم و امید هستند و علت در بیم و امید بودنشان این است که انسان همواره به سراغ خواسته های نقد می رود و به این خاطر، گرایش بیشتر انسان به سوی گناهان و لذت های نامشروع است که آنها را نقد به حساب می آورد. ازسوی دیگر ا مکان دارد که به رحمت و بخشش خداوند غرّه بشود و هر کاری را انجام بدهد. راه حلّ این افراط و تفریط کردن این است که شخص همواره بین خوف و رجا باشد.

 از این رو، باید انسان از پیامدهای اعمال بد و زشت خود ترس داشته باشد و ترس او از این باشد که در وظایف خود کرده و هر لحظه ممکن است عذاب الهی او را فرا بگیرد.

برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

 

---

کتاب راه روشن،ج3.

علت منع کننده از عمل به دانسته ها

بسم الله الرحمن الرحیم

 

علت منع کننده از عمل به دانسته ها

اگر یادگیری و آموزش انسان به طوری باشد که همراه با آموختن، اثرات آن در رفتار انسان آشکار شده باید گفت که این نوع آموختن هم در تنظیم رفتار فردی و اجتماعی انسان مؤثّر است و هم به تثبیت هرچه بیشتر علم کمک می کند. علم آنقدر در رفتار انسان مؤثّر است که در فرهنگ دین، علمی که بدون عمل باشد،یا علم نیست یا پایین ترین درجۀ علم است که با جهل فاصلۀ زیادی ندارد:

                   علم چندان که بیشترخوانی               چون عمل در تو نیست نادانی¹

حال باید گفت دلیل اینکه انسان گاهی برخلاف علم خود عمل می کند، این است که خواسته های دیگر انسان در نقطۀ مقابل این علم و شناخت است و آن خواسته ها با این شناخت تزاحم دارد و دلبستگی زیاد به این خواسته ها و لذّتهای آن، نخواهد گذاشت که دل و اراده تسلیم حقیقت شود. رسول خدا(ص) در تبیین این موضوع می فرماید: (مَن کانَ أکثَرُ هَمَّهُ نَیلَ الشَّهواتِ نَزَعَ مِن قَلبِه حَلاوَة الإیمان²؛ کسی که بیشترین همّت او رسیدن به خواسته های نفسانی باشد، شیرینی ایمان از دل او جدا می شود.)

از این رو لازم است برای عمل کردن به دانسته های خود، خواسته های مزاحم و نفسانی را در قلب و دل خود تضعیف وکم رنگ کرده و از بین ببریم.

برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

---

1.گلستان،باب8،حکمت دوم،ص173.

2. میزان الحکمه،عنوان ایمان.

3.کتاب راه روشن،ج3.

نتیجه ناهماهنگی اندیشه وعمل

بسم الله الرحمن الرحیم

 

نتیجه ناهماهنگی اندیشه و عمل

افرادی هستند که ذهن آنها یک مخزن پر از اطلاعات می باشد و دلشان خوش است که به درجات رشد و کمال معنوی رسیده اند و مطالبی را از این و آن شنیده  و با بازگوکردن آنها برای دیگران، قصد فخرفروشی دارند، بدون اینکه این اطلاعات به حدّ باور قلبی آنها رسیده  و نتیجه اش در اعمالشان ظاهرشود.که این حالت افراد منافق است. حال باید گفت کسی که به گفته های خود و رفتار ظاهری خود اعتقاد ندارد، دچار نفاق و دورویی شده است و فقط برای مصالح شخصی خود کاری را انجام می دهد، که این حالت دورویی از ناهماهنگی  میان اندیشه و عمل می باشد. نفاق و دورویی موجب می شود که فرد مبتلا به نگرانی ها و فشارهای روانی بشود و نتواند انسانیّت و اخلاق مدار بودن را در وجود خود ذخیره کند؛ چون این حالت بد وحدت شخصیّتی انسان را از بین برده و آسایش روانی را نابود می کند و شخص را دچار اضطراب و نگرانی می کند.

در نتیجه باید گفت که یکی از اصل های بسیار مهم، هماهنگ بودن اندیشه و عمل است. به گونه ای که انسان راه سعادت و انسانیّت واقعی را تشخیص داده و به اعتقادات واقعی و اخلاقی باور پیدا کند و با جان و دل آنها را پذیرفته و جامۀ عمل به این اعتقادات بپوشاند.

برای مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

---

کتاب راه روشن،ج3.

حکم خون لثه و دندان

بسم الله الرحمن الرحیم

 

خونی که از لثۀ رزه دار می آید

 

سؤال: اگرازلثۀ کسی که روزه داراست خون آمد وباآب دهان مخلوط شد، آیا فروبردن آن آب روزه را باطل می کند؟

همه مراجع:(به جزتبریزی،صافی ونوری): درصورتی که خون درآب دهان ازبین برود،فروبردنش موجب باطل شدن روزه نیست.¹

آیات عظام تبریزی وصافی: اگرخون درآب دهان ازبین رفت؛احتیاط واجب آن است که آن آب را فرونبرد و بیرون بریزد.²

آیة الله نوری: هرچند خون درآب دهان از بین برود، فرو بردن آن جایز نمی باشد.³

 

---

1.امام،سیستانی،فاضل ومکارم،تعلیقات علی العروة،الفصل الرابع،م1؛خامنه ای،اجوبةالاستفتاءات،763ودفتر:وحید،بهجت.

2.تبریزی،استفتاءات،س640ودفتر:صافی.

3.نوری،تعلیقات علی العروة،الفصل الرابع،م1.

میکروب نابودکننده صداقت

بسم الله الرحمن الرحیم

 

میکروب خطرناک نابود کنندۀ صداقت و یکرنگی

 

پیامبر(ص) قبل ازمبعوث شدن در جامعه ای که جهالت برآن حاکم بود به صداقت و یکرنگی شهرت داشت و مردم به او محمد امین می گفتند، این صداقت واقعی در قلب همۀ انسانها جا دارد.وهر کس در هر دینی که باشد انسان راستگو و یکرنگ را دوست دارد. این چنین افرادی نه در اظهار دوستی خود به دیگران افراط می کنند ونه در اظهاردشمنی؛ باید گفت که آنچه نشانگر ارتباط سالم و سازندۀ با دیگران می باشد این است که انسان احساسات خود را دربارۀ دیگر افراد به آسانی بگوید، بدون اینکه چیزی را کتمان و مخفی کند واحساسات منفی را هم بگوید تا زمینۀ اصلاح رابطه ها به وجود بیاید.در مقابل این صفات پسندیده چیزی که نابود کنندۀ صداقت ویکرنگی است، همان میکروب خطرناک چاپلوسی می باشد که این کار از طرفی موجب ذلّت ونفاق انسان شده و از طرفی هم اورا به گفتن هرسخن خلاف اعتقاد وادار می کند، بلکه گمراه شدن و طغیان فرد را نیز به دنبال دارد. ازاین رو باید گفت که معیار خوبی وبد بودن افراد را فقط خدا تعیین می کند و هیچ فردی حقّ ندارد خودش یا دیگران را تزکیه و مدح کند.

(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَن یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ )

(اى کسانى که ایمان آورده‏اید پاى از پى گامهاى شیطان منهید و هر کس پاى بر جاى گامهاى شیطان نهد [بداند که] او به زشتکارى و ناپسند وامى‏دارد و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود هرگز هیچ کس از شما پاک نمى‏شد ولى [این] خداست که هر کس را بخواهد پاک مى‏گرداند و خدا[ست که] شنواى داناست )¹

 

 

---

 

1.سورۀ نور(24)،آیۀ21.ترجمۀ فارسی فولادوند.

2.کتاب راه روشن،ج3.