نشانه غفلت از مبدا
بسم الله الرحمن الرحیم
نشانۀ غفلت ازمبدأ
تمام انسان ها روزی از مادر متولّد می شوند و قادر نیستند هیچ کاری انجام دهند و توانایی ندارند که خیری را جلب کرده و ضرری را دفع کنند، که این انسان با گذشت زمان پیر می شود و غالباً در حالت پیری هم مانند کودکان خواهد شد و در نهایت می میرد. حال همین بشری که با این گونه برنامه ها رو به روست گاهی خود را برتر و بالاتر از دیگران می بیند و بسیار متکبّر می شود.
امام علی(علیه السلام)می فرمایند:( عَجِبتُ لِلمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالأمسِ نُطفَۀً، وَ یَکُونُ غَداً جِیفَۀً؛ از متکبری که دیروز نطفه ای بی ارزش بوده و فردا مردار گندیده ای است تعجّب می کنم).1
باید گفت که تکبّر و خود را بزرگ شمردن و برتر دانستن یکی از نشانه های غفلت به مبدأ و پایان عمر است و اگر هر انسانی به مبدأ و پایان خودش نگاهی کند این تکبّر از او زایل خواهد شد. این انسانی که امروز در نهایت قدرت است نبایدفراموش کند که روزی نطفۀ بدون ارزشی بوده است و مهم تر از آن نباید یادش برود که با گذشت چند روز تبدیل به مردار گندیده ای می شود که مردم از آن فراری می شوند و می گویند: سریعتر او را دفن کنید تا فضای خانه یا کوچه و بازار آلوده نشود.
از این رو، راه درمان تکبّر آن است که هرگاه انسان را غرور گرفت برای از بین رفتن آن به گذشته و آیندۀ خودش نگاهی بیندازد و به قبرستان ها سری بزند و ببیند که عاقبت افراد متکبّر چه می شود.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص113.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج13،ص51.
