چراناامیدی؟
بسم الله الرحمن الرحیم
چرا ناامیدی؟
خداوند در وجود و درون هر انسانی دو نیرو قرار داده است که هر کدام از دو نیرو انسان را به سویی می کشاند یکی از این دو نیرو انسان را به طرف خوبی ها سوق می دهد و دیگری انسان را به سوی بدی ها و گناهان می کشاند، اکثر انسان ها مغلوب نیرویی هستند که به بدی ها امر می کند و انسان با اطاعت کردن از آن مرتکب گناه می شود و در صورتی که از روی جهالت و نادانی مرتکب گناه شد باید توبه و استغفار کرده و از خداوند طلب بخشش و عافیت کند و از رحمت واسعۀ الهی نا امید نشود.
حضرت علی(علیه السلام)می فرمایند:( عَجِبتُ لِمَن یَقنَطُ وَ مَعَهُ الاِستِغفَارُ؛ در شگفتم از کسی که نومید می شود در حالی که استغفار با اوست).1
نکتۀ روشنی که همه آن را می دانیم آن است که یکی از بزرگترین گناهان ناامیدی از رحمت خداوند است، چون هر کس از رحمت خدا ناامید شود هیچ ابایی از انجام گناهان نخواهد داشت و این گونه به خود تلقین می کند که خداوند دیگر من را نمی بخشد و من غرق در گناه شده ام و دیگر راه بازگشت برایم نیست.
حال آنکه باید دقت کنیم که ناامیدی خطرناک ترین راه نفوذ شیطان در دل انسان می باشد و با این ناامیدی او آلودۀ هر گناهی می شود.
از این رو، باید توجّه داشت که خداوند همیشه درهای توبه و استغفار را به روی تمام بندگانش باز گذاشته و هیچ گاه آنها را از رحمت خود ناامید نمی کند.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص83.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص515.
