متوقف کننده
بسم الله الرحمن الرحیم
متوقّف کننده
انسانی که در دنیا زندگی می کند نمی تواند تا ابد زنده باشد بلکه حتماً روزی می میرد و از این دنیا به دنیای دیگر می رود. که از آیات و روایات استفاده می شود که در دنیای دیگر که همان آخرت است حساب و کتابی وجود دارد و هر کس آنچه را در این دنیا کاشته است در آنجا برداشت می کند.
از همین باب امام علی(علیه السلام) می فرمایند: (طُوبَی لِمَن ذَکَرَ المَعَادَ،وَعَمِلَ لِلحِسَابِ؛ خوشا به حال کسی که پیوسته به یاد معاد باشد و برای روز حساب عمل کند).1
باید گفت زمانی که واژۀ معاد به کار برده می شود انسان دنیایی را تصوّر می کند که در آن اعمال انسان سنجیده شده و نامه های اعمال به دست افراد می باشد؛ که گروهی نامۀ عملشان به دست راستشان است که همان نیکوکارانند و گروهی هم نامۀ عملشان به دست چپشان است که همان بدکارانند، در این حالت همه از سرنوشت خودشان نگران بوده و اضطراب حکمفرماست و در این روز تمام اعضای بدن انسان بر اعمالش چه خوب و چه بد در دادگاه عدل الهی شهادت می دهد و در این حال نیازی به شهادت فرشتگان الهی نیست، هر چند آنها هم شهادت و گواهی بر اعمال انسان خواهند داد.
از این رو، هر انسانی این دادگاه عظیم الهی را باور داشته باشد و دائماً به یاد آن باشد دیگر سراغ گناه و ظلم و فساد نخواهد رفت، چون این گونه ایمان قوی داشتن انگیزۀ عمل می باشد و اگر لغزشی از آن انسان سر بزند فوراً توبه خواهد کرد و سعی در جبران آن نقص دارد.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص40و41.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص293.
