ظاهر شدن واقعیت
بسم الله الرحمن الرحیم
ظاهر شدن واقعیت
انسان در طول زندگی اعمالی را انجام می دهد که برخی از این اعمال خوب اند و برخی بد هستند که این اعمال خوب و بد در دل و روح انسان اثرات مثبت و منفی می گذارد. باید گفت که اعمال انسان نوعی بازتاب از خواسته های اوست که به طور طبیعی ظاهر می شود؛ حال برخی از آنها اختیاری است مانند تصمیم به فرار هنگام ترسیدن از چیزی، و بخشی غیر اختیاری می باشد مثلاً صورت انسان بی اختیار هنگام غضب و ناراحتی، برافروخته می شود و نیز عکس العمل هایی در اعمال و افعال خودش ظاهر می کند.
امّا باید به این نکته توجه داشت که گاهی انسان چیزی در درون خودش دارد که نمی خواهد آشکارش سازد که در این موارد سعی او این می باشد که دوگانگی بین کردار و سخن با چیزی که در درون دارد، ایجاد کند که ممکن است این دوگانگی هنگامی که انسان هوشیار و مراقب است ظاهر نشود، امّا هنگام عدم توجه و غفلت با سخن یا عمل نسنجیده آنچه در درونش است ظاهر می کند. علاوه بر این پنهان کردن بخشهای غیر اختیاری مثل آثاری که در صورت و چهرۀ انسان به وجود می آید، کاری آسان نیست.
در این مورد امام علی(علیه السلام) می فرمایند: (مَا أَضمَرَ أَحَدٌ شَیئَاً اِلَّا ظَهَرَ فِی فَلَتاتِ لِسَانِهِ، وَ صَفَحَاتِ وَجهِهِ؛ هیچ کس چیزی را در دل پنهان نمی کند مگر این که در سخنان بی اندیشه ای که از او صادر می شود و در صفحۀ صورتش، آشکار می گردد).2
منبع:
1.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص165.
2.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص25.
