بسم الله الرحمن الرحیم
اجرا کنندۀ واقعی
خداوند انسان را از عدم آفریده و او را به حال خود رها نکرده است و برای صحیح زندگی کردن اموری را از طریق بندگان خالص خود به بشر آموخته است تا کسانی که از این امور پیروی می کنند در راه صحیح قرار گرفته و کسانی که پیروی نمی کنند در راه باطل قرار می گیرند.
حضرت علی(علیه السلام)می فرمایند:( لَا یُقِیمُ أمرَ اللهِ سُبحَانَهُ اِلّا مَن لَا یُصَانِعُ وَ لَا یُضَارِعُ، وَ لَا یَتَّبِعُ المَطَامِعَ؛ فرمان خدا را تنها کسی می تواند اجرا کند که نه سازش کار باشد و نه اهل رشوه و نه تسلیم و ذلیل در مقابل دیگران و نه پیروی از طمع ها کند).1
نکتۀ بدیهی آن است که انسان های رشوه گیر و سازش کار هیچ گاه حق را به حق دار نمی رسانند چون ثروتمندان بی دین آنها را با پول می خرند و از حق منصرف می کنند و با این کار حقوق افراد ضعیف لگدمال می شود.
همچنین افرادی که ذلیل و ضعیف اند توان اجرا کردن فرمان الهی را ندارند چون اجرا کردن فرمان خدا شجاعت و قاطعیت می خواهد و افرادی که زبون بوده و به روش اهل باطل عمل می کنند نمی توانند حق را در جامعه پیاده کنند.
اضافه بر این افراد، انسان های مبتلا به طمع ها هستند که به انواع طمع؛ طمع در مال و مقام و خواسته های آلوده به هوا و هوس، هیچ گاه نخواهند توانست حق را در جامعه پیاده کنند زیرا طمع بر سر چند راهی ها آنها را به سوی خود کشانده و از پیمودن راه حق باز می دارد.
از این رو، باید گفت کسانی که رشوه می گیرند در حقیقت پرستش پول و مقام را بر پرستش خالق حکیم مقدم می شمارند و قوانینی را که برای حمایت از ضعیفان جامعه وضع شده است وسیله ای برای حمایت کردن از دزدان و ظالمان و دغل کاران تبدیل می کنند.
منابع:
1. مصادرنهج البلاغه،ج4،ص102.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص657.
