بدترین و بهترین
بسم الله الرحمن الرحیم
بدترین و بهترین
دنیای امروز به گونه ای می باشد که غالب انسان ها درس می خوانند و با سواد هستند و از اکثر چیزها آگاهی اجمالی دارند. با این وجود علمی که انسان ها فرا می گیرند از یک منظر می توان به دو دسته تقسیم کرد، یکی علوم بی ارزش و دیگری علوم با ارزش می باشد.
باید گفت هر علمی که تنها لقلقۀ زبان بوده و خالی از عمل باشد قطعاً از بی ارزش ترین دانش هاست، چون از طرفی برای صاحبش ایجاد مسئولیت می کند و از طرفی چنین عالم هایی منافق هستند، زیرا زباناً علمی را می گویند که در عمل به آن علوم پشت کرده اند و از طرفی هم چنین عالم هایی در نظر مردم منفور می باشند زیرا مردم این نکته را می گویند که اگر این عالم راست می گوید چرا خودش عمل نمی کند و به این دلیل مردم به این گونه عالم ها اعتماد ندارند.
حضرت علی(علیه السلام)می فرمایند:( أوضَعُ العِلمِ مَا وُقِفَ عَلَی اللِّسَانِ، وَ أرفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِی الجَوَارِحِ وَ الأرکَانِ؛ بی ارزش ترین دانش ها آن است که تنها بر زبان متوقف شود و در عمل ظاهر نگردد و پرارزش ترین دانش ها آن است که در اعضا و ارکان بدن آشکار شود. و دارنده اش آن را در زندگی خود به کار بندد).1
در مقابل علمای بی عمل، عالم های با عمل هستند که آثار علم و دانش در اعضا و ارکان آنهاظاهر است و در دیدگاه همۀ مردم مورد اعتماد و احترام بوده و در نزد خدای خویش رو سفید می باشند.
در نتیجه باید گفت هر عالم که غیر علم خودش عمل کند مانند جاهل سرگردانی می شود که هیچ گاه از جهل خودش به خود نمی آید، بلکه حجّت خدا بر او بزرگ تر بوده و حسرتش بیشتر می باشد.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص88.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص541.
