غلوکردن
بسم الله الرحمن الرحیم
غلوّ کردن
انسان در دنیا با امتحانات زیادی از طرف خالقش روبه رو می شود مثلاً شخص ثروتمند است یا اینکه پست و مقامی دارد و در این صورت افراد چاپلوسی پیدا می شوند و این گونه افراد را مدح و ستایش می کنند که اگر با این ستایش ها شخص ایمان قویّ و محکم نداشته باشد، مغرور می شود و خود را بالاتر از همه می بیند.
به همین خاطر حضرت علی(علیه السلام) در برابر کسی که در ستایش او مبالغه می کرد ولی در دل او را متهم می دانست فرمود:( أنَا دُونَ مَا تَقُولُ، وَ فَوقَ مَا فِی نَفسِکَ؛ من کمتر از آن هستم که تو می گویی و بالاتر از آنم که در دل داری).1
باید گفت که مدح و ستایش کردن اشخاص به خاطر کارهای خوبی که انجام داده و می دهند موجب تشویق آنها می شود؛ امّا اگر شخصی در این مدح کردن ها و ستایش ها افراط کند. هم ممکن است این مدح دروغ باشد و هم موجب غافل شدن طرف مقابل از عیوبش گردد و او را از تلاش برای رسیدن به امتیازات و مقام های بالا باز بدارد و علامت های غرور و تکبّر در آن شخص ظاهر شود.
پس باید افرادی که دارای ثروت یا مقامی هستند به گونه ای با مردم برخورد کنند که مردم آنها ستایش بی جا نکنند و از چاپلوسی کردن پرهیز کنند چون ستایش کردن فراوان خودپسندی می آورد و شخص را به غرور و تکبّر نزدیک می سازد.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص80.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص499.
