هشدار دهنده
بسم الله الرحمن الرحیم
هشداردهنده
انسان در زندگی خود با افراد بسیاری دوست می شود و از آنها پیروی می کند که برخی از این دوستان خوب بوده و برخی بد هستند حال در این صورت انسان باید بداند که دوست بد به انسان ضربه های جبران ناپذیری خواهد زد و با پیروی کردن از او در سیاهی بدبختی ها فرو می رود.
امام باقر(علیه السلام)می فرمایند:( اِتَّبِع مَن یُبکیکَ وَ هُو لَکَ ناصِحٌ وَ لا تَتَّبِع مَن یُضحِکَکَ وَ هُو لَکَ غاشٍّ ؛ از کسی پیروی کن که تو را می گریاند ولی خیر خواه توست از کسی که تو را می خنداند اما به تو دروغ می گوید و حقایق را وارونه نشان می دهد، پیروی مکن).1
باید گفت کسانی که انسان را نسبت به پیروزی ها دلگرم می کنند و هم انسان را از خطرات آگاه می سازند دوستان خوبی هستند، بلکه گاهاً اتفاق می افتد که هشدار دادن به خطراتی که انسان را تهدید می کند اثرش مهمتر از بشارت ها باشد چون شخص بشارت دهنده به کارهای نیک زیادی بشارت می دهد، که تغییری در سرنوشت انسان نخواهد داشت؛ امّا شخص هشدار دهنده و برحذر کننده قبل از خطر هشدار می دهد و در غالب موارد موجب برطرف شدن خطرات مهمی می گردد.
بنابراین انسان نباید در زمان بر حذر داشتن و هشدار دادن کسی نسبت به خطرات ناراحت شود، بلکه باید همین هشدار را به منزلۀ یک بشارت به حساب بیاورد.
منابع:
1.کافی،ج2،ص638،ح2.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص367.
