نابودی گناهان
بسم الله الرحمن الرحیم
نابودی گناهان
بدن انسان به گونه ای خلق نشده است که هیچگاه درد و ناراحتی برایش نباشد بلکه این بدن دائماً سپر بلاها و ناراحتی ها و دردهاست و باید اینها را تحمّل کند تا این تحمل دردها در غالب موارد موجب سالم شدن جسمی و پاک شدن روح از کثیفی ها و آلودگی ها شود.
امام علی (علیه السلام) هنگامی که یکی از یاران خود را بیمار می بیند ضمن احوال پرسی به او می فرماید:( جَعَلَ اللهُ مَا کَانَ مِن شَکوَاکَ حَطّاً لِسَیِّئَاتِکَ؛ خداوند این درد و بیماری تو را سبب ریزش گناهانت قرار داد).1
باید گفت که این ریزش گناهان با درد و بیماری قطعاً موجب شادی می شود و فشار بیماری و درد را برای انسان کاهش داده و انسان روحیه ای نو برای مبارزه کردن با بیماری و درد پیدا می کند. این نکته روشن است که هر درد و رنج و بلائی فلسفه ای دارد؛ و یکی از این فلسفه ها آمرزش گناهان انسان می باشد؛ یعنی خداوند کریم و بخشنده با این درد و بلاها می خواهد بنده اش را که لغزش هایی داشته در این دنیا پاک گرداند.
علاوه بر اینها، انسان هنگامی که بیمار و گرفتار است به خدای خودش توجّه خاصی پیدا می کند و غالباً با این دردها به یاد مردن افتاده و از گناهان خودش توبه می کند و همین توبه کردن دلیل دیگری برای ریزش گناهان می باشد.
از این رو، در بلاها و بیماری ها برای انسان سه فایدۀ بزرگ می باشد یکی اینکه انسان به یاد خدایش افتاده و دیگر اینکه دعایش در این حال مستجاب می شود و سوم اینکه تمام گناهانش به سبب بیماری و بلاها ریخته می شود.
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص39.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص279.
