انگیزۀ حرکت
بسم الله الرحمن الرحیم
انگیزۀ حرکت
انسان باید برای ادامۀ حیات خویش تلاش و کوشش کند امّا همین تلاش و کوشش هم اندازه ای دارد و اگر از حدّ بگذرد ضرر خواهد داشت. تمام این تلاش ها برای رسیدن به آرزوهاست و شکی نیست که آرزوها انگیزه حرکت انسان برای انجام هر کاری است؛ مثلاً کشاورزی که می خواهد باغ های پر باری داشته باشد در امور کشاورزی تلاش و فعالیت می کند و آن مادری که آرزویش این است که فرزندش در سنین آخر عمر کنار او باشد در حفظ و تربیت کردن فرزندش تلاش می کند.
امّا هر زمانی که آرزوها از حدّ اعتدال گذشت و شخص سراغ امور غیر ضروری یا دست نیافتنی و خارج حدّ برود، باید تمام کوشش خودش را برای رسیدن به آن گذاشته و هر چیزی غیر از آن را فراموش کند و شب و روز دنبال آن باشد. حال این گونه افراد اولاً آخرت را کلاً فراموش می کنند و ثانیاً برای رسیدن به هدف خودشان هر وسیله را مباح می دانند و... در حالی که اگر آرزوها را کم می کردند و به آنچه مورد نیازشان بود قناعت می نمودند، هم وظایف الهی را در وقت خود انجام می دانند و هم از آلوده شدن به حرام الهی در امان بودند و کرامت انسانی خود را از دست نمی دادند.
بنابراین این نکته روشن است که سنگدل شدن از فراموش کردن ذکر خدا و یاد مرگ و قیامت به وجود می آید و افرادی که خدا ، مرگ و قیامت را فراموش می کنند گرفتار آرزوهای دراز هستند.
منبع:
1.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(علیه السلام)،ج12،ص241.
