مردعمل بودن
بسم الله الرحمن الرحیم
مرد عمل بودن
تمام انسانهایی که در دنیا زندگی می کنند پدر و مادری دارند و پدر و مادر آنها هم پدر و مادری دارند که برخی از این پدر و مادرها و اجداد انسان خوب بوده و برخی بد می باشند. حال انسان اگر بخواهد به درجات عالی از هر لحاظ برسد باید مرد عمل باشد و تلاش و کوشش کند و اگر کسی بخواهد به نسب خودش تکیه کند در خطا خواهد بود.
امام علی(علیه السلام) در این مورد می فرمایند:( مَن أَبطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَم یُسرِع بِهِ نَسَبُهُ؛ کسی که عملش او را از پیمودن مدارج کمال کُند سازد نَسَبش به او سرعت نخواهد بخشید).1
درست است که نسب عالی از مزایای اجتماعی افراد محسوب می شود امّا در واقع جنبۀ تشریفاتی دارد؛ پس آنچه به واقعیت و حقیقت مقرون است اعمال خود انسان می باشد مثلاً افراد بسیاری را دیده ایم که از خانواده های پایین بودند ولی به دلیل تلاش و کوشش به مقامات عالی دست یافته اند حال آنکه افرادی هستند که با نسب های عالی به خاطر تنبلی و سستی خوار و بی مقدار شده اند.
از این رو سعدی حالِ این دو گروه را در شعرش به این صورت بیان کرده و می گوید:
وقتی افتاد فتنه ای در شام هر کس از گوشه ای فرا رفتند
روستا زادگان دانشمند به وزیری پادشا رفتند
پسران وزیر ناقص عقل به گدایی به روستا رفتند
منابع:
1.مصادرنهج البلاغه،ج4،ص24.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص147.
