شکرانه پیروزی
بسم الله الرحمن الرحیم
شکرانۀ پیروزی
انسان در زندگی خود همیشه نخواهد توانست با همه دوست شده و همه را از خود راضی نگه دارد چون همه سلیقه ها یکی نیستند پس در این صورت انسان با دشمن و دشمنی هایی روبه رو خواهد شد.
پس انسان باید در مقابل هر نعمت و برکتی شکرش را بجا آورد تا نعمت زیاد شود، و این نکته نیز روشن است که شکر کردن تنها شکر زبانی نیست، بلکه انسان باید با عمل مناسبی شکر نعمت بجای آورد؛ مثلاً کسی که خداوند به او مقامی داده شکرش آن است که به وسیلۀ آن مقام مشکلات نیازمندان را حلّ کند. از جاهای دیگر که شکر نیاز دارد آن موقع است که انسان بر دشمنش پیروز شود، که بهترین راه شکر کردن این پیروزی عفو و گذشت است.
امام علی(علیه السلام) می فرمایند: ( اِذَا قَدَرتَ عَلَی عَدُوِّکَ فَاجعَلِ العَفوَ عَنهُ شُکراً لِلقُدرَۀِ عَلَیهِ ؛ هنگامی که بر دشمنت پیروز شدی عفو را شکرانۀ این پیروزی قرار ده).
از این رو، باید گفت که اگر انتقام به عفو تبدیل شود اثرات مهم اجتماعی دارد به این معنا که انتقام به طور تصاعدی پیش می رود و همیشه کشتار و نا امنی به وجود می آورد و هرگز اجازۀ ایجاد صلح و آرامش را در جامعه نمی دهد، حال آنکه عفو و گذشت به خشونتها پایان داده و موجب ایجاد آرامش در جامعه است. البته این دستورات یک استثنا دارد و آن در جایی است که دشمن عفو کردن را نشانۀ ضعف ببیند یا سبب جسارت و ادامۀ خصومت او شود، عفو کردن غلط و اشتباه است.
منابع:
1.مصادر نهج البلاغه،ج4،ص13.
2.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص89.
