رضایت از خود
بسم الله الرحمن الرحیم
رضایت از خود
انسان در رفت و آمد و برخوردهای خود با افراد متفاوتی از لحاظ رفتار و کردار مواجه می شود که هر کدام مرام و روحیۀ مختلفی دارند. در میان افراد جامعه کسانی هستند که از خود راضی بوده و انتظارشان این است که دیگران برای آنها احترام قائل شده و به آنها سلام کنند، در مجالس آنها را در صدر مجلس بنشانند، کسی روی حرف آنها سخنی نگوید و همیشه آنها را مدح و ستایش کنند. این گونه افراد در زمانی که این احترامات را نمی بینند و مردم آنها را در جایگاه اصلی خودشان می شناسند نه آنچه که خودشان ادعا می کنند، در این صورت به همۀ مردم بدبین می شوند و از مردم بدگویی می کنند و همین کارها سبب می شود که مردم از این گونه افراد خشمگین شوند.
در مقابل کسانی هستند که متواضعانه با مردم برخورد کرده و نقد و انتقاد مردم را قبول می کنند، و همیشه برای دیگران احترام قائل بوده و هرگز خود را طلبکار نمی دانند، که این امور سبب می شود که دوستان فراوانی جلب کنند.
از این رو، انسان باید از خود پسندی و تکیه بر نقاط قوت خودش و علاقۀ به مبالغه در ستایش نسبت به خودش پرهیز کند تا هم بتواند رضایت الهی و هم رضایت مردم را به خودش جلب کند.
منبع:
1.کتاب پیام امام امیرالمؤمنین(ع)،ج12،ص63.
فروشگاه اینترنتی